Ostatnio miałam ciekawą sytuację, którą określiłabym podrywem rodem z internetu. Komentarz dotyczący mojej kurtki i jej „wyrazistości”, pytanie, czy pracuję w teatrze, komplement, że się wyróżniam, a potem inicjacja dotyku przez pytanie: „mogę dotknąć? ciekawe, co to za materiał” — aż po pytanie, co robię i dokąd idę. Na moją odpowiedź, że szukam adresu i jestem umówiona, padło: „Masz mapę? Pokaż”, po czym mężczyzna nachylił się, żeby zerknąć mi przez ramię na ekran telefonu. Wszystko to dosłownie w 2 minuty.

Jakkolwiek doceniam odwagę w takich sytuacjach, mam kilka refleksji i wskazówek.

1. Nie używaj wszystkich technik naraz.

Jeśli próbujesz zagadać, nie rób z tego spektaklu. Gdy ktoś stosuje cały zestaw podręcznikowych „sztuczek” — komplement, pytanie, dotyk, spojrzenie, bliskość, przechylanie się — wszystko w ciągu minuty, to czuć sztuczność.
Rozmowa zamienia się wtedy w scenariusz, gdzie zauważasz, że ktoś ma na ciebie plan i pomysł, co generuje dyskomfort. Lepiej skupić się na jednej rzeczy — np. zaciekawieniu się czymś konkretnym, nawiązaniu do kontekstu, w którym oboje jesteście.

2. Nie bój się ciszy.

Często te „przeteatralizowane” sytuacje biorą się z lęku przed ciszą — z napięcia, które towarzyszy próbie nawiązania kontaktu. Wydaje się, że jeśli przez chwilę nic nie powiem, wszystko się „zepsuje”. Tymczasem to właśnie te pauzy pozwalają sprawdzić, czy rozmówca też chce rozmawiać. Te pauzy są szalenie ważne! Rozumiem, że to jest stresujące i nikt nie lubi spotykać się z sytuacją odmowy, jednak nie zapominajcie, że odmowa jest normalną częścią każdej interakcji międzyludzkiej i nie należy jej brać aż nazbyt personalnie. Ktoś może nie być w nastroju, być zajętym, spotykać się z kimś innym, źle się czuć i nie mieć ochoty na kontakt. Nie oznacza to jednak, że nie warto próbować, podchodzić, uśmiechać się i dążyć do interakcji z innymi ludźmi.

3. Obserwuj reakcję drugiej osoby.

To kluczowe. Czy druga osoba:

• odwraca się w Twoją stronę?
• odwzajemnia uśmiech?
• podtrzymuje kontakt wzrokowy?
• przerwała to, co robi?
• zadaje pytania zwrotne?
  

Jeśli tak — idziesz w dobrym kierunku.
Jeśli nie — to sygnał, żeby się wycofać z klasą.

4. Nie dotykaj bez wyraźnej zgody.

Dotyk jest bardzo mocnym komunikatem — może być miły, ale też może przekroczyć granicę.
Zasada jest prosta: nie dotykaj osoby, która nie przestała robić tego, co robiła, żeby nawiązać z Tobą kontakt.
Jeśli ktoś dalej jest skupiony na telefonie, mapie, zakupach czy rozmowie z kimś innym, to nie jest jeszcze moment na dotyk.

Dotyk, nawet delikatny, ma sens dopiero wtedy, gdy między wami jest już wyraźne, obopólne zainteresowanie — na przykład podczas spotkania, a nie w pierwszej minucie rozmowy. Generalnie moje zdanie jest takie, że jeśli zagadujesz na ulicy, w kawiarni, galerii i nie jest to kontekst towarzyski, np. wieczorno-coctailowy, gdzie ludzie widują się by nawiązywać relacje to nie wyrywaj się z dotykiem, bo możesz więcej stracić niż zyskać.

5. Flirt to dialog, nie występ.

Najlepszy podryw to nie technika, a obecność. Chociaż jak wiecie, nie jestem w ogóle fanką słowa podryw.
Nie chodzi o to, żeby „zrobić wrażenie”, tylko żeby sprawdzić, czy między wami coś kliknie. Autentyczność działa znacznie lepiej niż jakikolwiek trik z poradnika.

Jeśli jesteś szczery/a, ciekawy/a drugiej osoby i umiesz zaakceptować ewentualne „nie”, to już masz w sobie wszystko, co potrzebne, żeby flirtować z klasą.

6. Spraw, żeby było naturalnie i z klasą

Najprostsza zasada: nawiąż do sytuacji bardziej niż do osoby.
Zamiast zaczynać od bezpośredniej oceny („ładna kurtka”, „piękne oczy”), lepiej nawiązać do czegoś wspólnego tu i teraz – do tego, co widzicie, słyszycie albo przeżywacie w tej samej chwili.

Kilka przykładów:

• „Zawsze tu tyle ludzi, czy to tylko dziś?”
• „Też próbuję się tu odnaleźć, te uliczki to jakiś labirynt.”
• „Ta kawa pachnie znakomicie, prawda?”
  
  

Takie intro przełamuje pierwsze lody i zaprasza do rozmowy.
Dzięki temu nie naruszasz przestrzeni drugiej osoby, tylko sprawdzasz, czy jest otwarta na kontakt.

A jeśli jednak chcesz zacząć od czegoś miłego, pamiętaj, że komplement to też pewna forma oceny — ale możesz zdecydować, jaki rodzaj oceny dajesz.
Nie chodzi o to, by mówić:

„Jesteś piękna” czy „Masz świetne ciało” —
bo to komentarze o wyglądzie, które mogą zostać odebrane jako zbyt intruzywne i niekomfortowe.

Lepiej odwołać się do stylu, sposobu bycia, energii, wyborów — do czegoś, co druga osoba wnosi w przestrzeń, a nie do tego, jak wygląda.

Na przykład:

• „Świetny styl – trudno nie zwrócić na Ciebie uwagi.”
• „Zobaczyłem, jak się uśmiechasz, i pomyślałem: raz się żyje, zagadam!”
  

To wciąż forma oceny, ale łagodnej, relacyjnej – pokazującej, że zauważasz, a nie osądzasz.
Dobry komplement nie ma sprawić, by ktoś poczuł się postawiony w snopie światła, tylko by poczuł, że został dostrzeżony.

I najważniejsze: nie oczekuj odwzajemnienia.
Komplement działa najlepiej wtedy, gdy jest po prostu miłym gestem — nie testem, nie przynętą, nie próbą udowodnienia czegokolwiek.

7. Wycofuj się z klasą.

Nie każda rozmowa „kliknie” — i to zupełnie w porządku.
Najważniejsze to umieć się wycofać bez goryczy.

Jeśli druga osoba odpowiada krótko, nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, nie odwzajemnia uśmiechu — to znak, żeby się zatrzymać.
Nie próbuj „ratować” sytuacji kolejnymi tekstami. Po prostu powiedz coś neutralnego, jak:

• „Miło było zamienić kilka słów.”
• „Dzięki, miłego dnia!”
• (z uśmiechem) „To chyba nie czas i miejsce, ale miło było spróbować, dobrego dnia.”

Takie zakończenie pokazuje dojrzałość i pewność siebie, a nie desperację.
Flirt z klasą to nie tylko umiejętność zaczynania rozmowy — to też umiejętność zauważenia momentu, gdy warto ją zakończyć.

A już w najbliższą niedzielę 9.11 będziemy trenować te umiejętności na Warsztatach Sztuka Randkowania: Sekrety komunikacji randkowej. To randkowa komunikacja w praktyce! Zapraszamy.